Centrum Kultury Zamek

Super Parquet pochodzi z Owerni, położonego w środkowej Francji regionu o bogatych tradycjach muzycznych. Osnowę twórczości kwartetu stanowią lokalne wersje popularnego schottische, archaicznej korowodowej farandoli czy znanego z suity barokowej bourrée. Słuchacz poznaje jednak te tańce nie w klasycznej, a psychodelicznej formie, przeniesiony niczym przez króliczą norę do krainy elektronicznego transu.

Zespół zachowuje tembr muzyki tradycyjnej przede wszystkim dzięki wykorzystaniu regionalnej formy niewielkich dud o nazwie cabrette. Różnią się one od innych instrumentów tego typu wymiennymi piszczałkami, które pozwalają grającemu na szybką zmianę tonacji. Dźwięk dud dopełniony jest kontrastującym z nimi metalicznym brzmieniem banjo.

Trzeci instrument wykorzystywany przez Super Parquet, czyli boite à bourdon (co można przetłumaczyć jako burdonowe pudło lub pudełko trzmiela), intryguje tak samo swoją nazwą, jak i budową. Jest to specjalnie skonstruowana hybryda liry korbowej i shruti boxu wpięta w rozbudowany soundsystem elektroniczną przystawką. Dźwięk boite à bourdon, wzbogacony rozmaitymi efektami, nadaje muzyce francuskiego kwartetu niepowtarzalny charakter.

Julien Baratay – elektornika, śpiew
Antoine Cognet – banjo
Simon Drouhin – elektronika
Louis Jacques - cabrette, śpiew

__
Czarno-białe zdjęcie wykonane zostało podczas koncertu, spod sceny. W centralnej jego części siedzi dwóch muzyków - jeden gra na banjo, drugi na dudach. Po prawej i po lewej ich stronie, nieco w głębi, znajdują się zastawione sprzętem elektronicznym stoły przy których stoi kolejnych dwóch muzyków. W głębi sceny tańczą snopy scenicznych reflektorów.