Centrum Kultury Zamek

Kod kulturowy mieszkańców Mongolii napisany jest językiem koczowników. Do dziś tryb ich życia wyznacza krajobraz, cykl zmian w przyrodzie i wynikające z niego migracje. Bezkresny step, wynurzające się z niego góry i zamieszkujące je konie, jaki czy jelenie są w przekonaniu nomadów emanacją naturalnego ducha. To on nasyca mongolskie opowieści i tradycyjne pieśni (duu).

Harmonię stepowego uniwersum najlepiej oddaje śpiew khöömii. Niskie, zakorzenione brzmienie podstawowego tonu uzupełniane jest przez wykonawcę świszczącą niczym wiatr melodią. Osobliwy dwugłos możliwy jest dzięki mistrzowskiemu wykorzystaniu naturalnej złożoności dźwięku i eksponowaniu jego poszczególnych alikwotów poprzez manipulacje kształtem podniebienia, warg, języka i krtani.

Khusugtun to grupa ambasadorów i ambasadorek mongolskiej kultury muzycznej sięgająca po bardzo stary, tradycyjny repertuar, a jednocześnie dokonująca jego współczesnej adaptacji. Na występy przywożą ze sobą ożywczą porcję kontynentalnego powietrza, w którym pozwalają płynąć śpiewom khöömii i dźwiękom fideli (morin khuur) czy lutni (dombra).

Łukasz Smoluch
________
#uchemSmolucha

Łukasz Smoluch jest muzykologiem i antropologiem kultury. Od lat fascynuje go muzyka australijskich Aborygenów, tradycje polskich diaspor i kultura bębniarska Afryki Zachodniej. Prowadził badania terenowe w Polsce, Ukrainie, Białorusi, Rosji, Brazylii, Turcji, Australii i Gwinei. Przygląda się uważnie przemianom lokalnych kultur oraz związkom muzyki z tożsamością, fotografuje i muzykuje. Jest współzałożycielem zespołu „Pięć Stron Świata”. Pracuje w Instytucie Muzykologii na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

________________________________
AUDiODESKRYPCJA

#opisujemy
Na zdjęciu znajduje się zespół muzyków: pięciu mężczyzn i jedna kobieta. Ubrani są w tradycyjne mongolskie stroje. W dłoniach trzymają skrzypce morin khuur, wiolonczelę, instrument strunowy szarpany – cytra yatga i bęben djembe. Mają pogodne wyrazy twarzy. Tło jest bardzo jasne, jednolite.