Félix Lajkó Trio / WĘGRY
Lajkó Félix to artysta wszechstronny, a jednocześnie bezkompromisowy. Ten węgierski wirtuoz skrzypiec i cytry oraz kompozytor i aktor porusza się w rozmaitych konwencjach, od muzyki tradycyjnej i filmowej po jazz, zachowując przy tym swój styl i świeżość wyrazu. Utwory Lajkó lawirują pomiędzy melancholią i transem, opanowaniem i nieokrzesaniem, ugruntowaną przez tradycję formą i nieskrępowaną improwizacją.
Po współpracy z pianistą Balázsem Jánosem oraz eksperymentach z muzyką symfoniczną, Lajkó powrócił do korzeni, wydając w 2016 roku album pt. „Most Jöttem” („Teraz Przyszedłem”). Znajdujemy na nim pieśni i muzykę taneczną wyraźnie inspirowane tradycyjną kulturą Wojwodiny, krainy w północnej Serbii, gdzie skrzypek urodził się i wychował. Tam też chłonął tradycje muzyczne wielu grup etnicznych i religijnych zamieszkujących ten region, m. in. Romów, Rumunów i oczywiście Węgrów.
Lajkó przyznaje, że patrzy na muzykę nie przez pryzmat stylów i gatunków, a raczej możliwości, które daje mu instrument. W jego kraju zawsze zachwycano się grą skrzypków, szczególnie cygańskich, którzy potrafili używać smyczka w taki sposób, że „sypały się iskry”. O sile skrzypiec jako instrumencie demonicznym, pochodzącym nie z tego świata mówiły też legendy. Dźwięk skrzypiec wprowadza w trans zarówno grającego, jak i słuchaczy czy tancerzy.
Lajkó Félix – skrzypce, cytra
Brasnyó Antal ‒ altówka
Csobán Gergő ‒ kontrabas
Po współpracy z pianistą Balázsem Jánosem oraz eksperymentach z muzyką symfoniczną, Lajkó powrócił do korzeni, wydając w 2016 roku album pt. „Most Jöttem” („Teraz Przyszedłem”). Znajdujemy na nim pieśni i muzykę taneczną wyraźnie inspirowane tradycyjną kulturą Wojwodiny, krainy w północnej Serbii, gdzie skrzypek urodził się i wychował. Tam też chłonął tradycje muzyczne wielu grup etnicznych i religijnych zamieszkujących ten region, m. in. Romów, Rumunów i oczywiście Węgrów.
Lajkó przyznaje, że patrzy na muzykę nie przez pryzmat stylów i gatunków, a raczej możliwości, które daje mu instrument. W jego kraju zawsze zachwycano się grą skrzypków, szczególnie cygańskich, którzy potrafili używać smyczka w taki sposób, że „sypały się iskry”. O sile skrzypiec jako instrumencie demonicznym, pochodzącym nie z tego świata mówiły też legendy. Dźwięk skrzypiec wprowadza w trans zarówno grającego, jak i słuchaczy czy tancerzy.
Lajkó Félix – skrzypce, cytra
Brasnyó Antal ‒ altówka
Csobán Gergő ‒ kontrabas
